Wereldwonder?
Meer dan de helft van de Nederlanders niet meer religieus’, kopte het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) onlangs. In onze wijk Spangen zou je dat nog niet zo zeggen. Wie echter wat buiten de wijk heeft gekeken weet het natuurlijk al lang. Kerken raken leger en als gelovig mens wordt je soms wat meewarig aangekeken als een bijzonder soort wereldwonder of vreemd overblijfsel uit de Middeleeuwen.
Onverklaarbaar
Wat wetenschappers en onderzoekers echter niet goed kunnen verklaren is dat ondanks de afname van ‘geloof’ in de samenleving het aantal mensen dat bidt niet terugloopt. Want dat percentage ligt heel veel hoger dan de helft van de Nederlanders. Mensen steken regelmatig een kaarsje aan als ze op vakantie zijn of doen een kort schietgebedje als ze voor het eerst bij de ouders van hun nieuwe vriend of vriendin gaan kennismaken. Ook wordt er veel gebeden als het leven tegen zit, of als mensen ten einde raad zijn.
Op je leven betrokken
Die laatste groep meldt zich regelmatig bij Geloven in Spangen. Het zijn mensen die steun zoeken en een luisterend oor nodig hebben, maar ook méér dan dat. Het gevoel, het besef dat er iets groters is. Iets wat machtiger is en boven deze werkelijkheid uitstijgt en op jouw leven betrokken wil zijn en jou wil helpen brengt mensen in gebed. Soms stamelend, haperend en zoekend naar woorden bidden we dan samen. Bidden is dan ook geen supermiddel wat alle problemen als sneeuw voor de zon laat smelten. Meestal niet. Het helpt vooral om dichterbij God te komen. Misschien kan ik beter zeggen: God die dan afdaalt en dichterbij mensen komt.
God is in de buurt
We gaan deze laatste weken van het jaar richting kerst. In de Engelse vertaling (The Message) van Johannes 1:14 staat het zo: The Word became flesh and blood, and moved into the neighbourhood’. Wie (meer van) God wil ontdekken moet maar eens in de buurt komen kijken.
Nico van Splunter