Wat moeten missionaire pioniers van een multiculturele pioniersgemeente uit een kansarme wijk in Rotterdam op een synodevergadering? Zijn dat niet totaal verschillende werelden? Is er wel enige verbinding?
Het voelde als ’thuiskomen’
Een delegatie van ‘Geloven in Spangen’ was uitgenodigd om op zaterdagmorgen 11 september tijdens de synodezitting een kwartiertje iets te vertellen over ons werk. Wendy en Selma, twee zeer betrokken wijkbewoners gingen mee. Zonder noemenswaardige voorbereiding vertelden ze voor de vuist weg wat de eerste kennismaking met de gemeente voor hen had betekend. ‘Het voelde alsof er een lichtheid over me kwam’, zei de een. Je wil niet weten hoe zwaar haar leven voorheen was… ‘Het was als thuiskomen’, zei de ander – die wel een veilig, warm thuis kon gebruiken.
Na afloop van de presentatie spraken we synodeleden die dit het mooiste moment van de vergadering vonden. Op de terugweg naar Rotterdam besloot ik de preek die klaarlag voor zondag te herschrijven. Het zou over ‘verbinding’ gaan, dus dat trof. Gebruikmakend van enkele fragmenten uit de synodepresentatie, besloot ik de bezoekers uit te dagen: Wat is jouw verhaal? Wat betekent de gemeente voor jou?
De impact op de gemeente
Het riep een hausse aan reacties op. ‘Hier kan en mag ik zijn wie ik ben’, zei een vrouw. Een ander, die pas voor de tweede keer te gast was, zei: ‘Vanmorgen had ik geen zin, maar iets zijn we dat ik toch moest gaan, wat het zou een feest worden. Ik ben blij dat ik gekomen ben!’ Na afloop van de dienst regende het appjes. ‘Goed om te weten waar we vandaan komen. Geeft ook meer inzicht waarom we als kerk zoveel met hulp bezig zijn.’ ‘Ooit ben ik weggegaan uit de gereformeerde kerk, omdat ik de mensen hooghartig vond. Bij jullie ben ik gebleven omdat ik me dat door alle worstelingen heen, de gemeente een positieve uitwerking op mensen heeft. Dat kan alleen maar groeien, want waar liefde woont, gebiedt de Heer zijn zegen.’
Een ‘warme deken’ noemen nieuwkomers onze gemeente weleens. Of een ‘extended family’. En ik vind het een zegen als mensen dat ervaren.
En ik zeg er graag bij – zoals die zondag in de preek – dat het prachtig is als we het samen goed hebben. Het is God die deze verbinding schenkt.